テレビ
を 見ます - ik kijk tvHiragana en katakana weergeven klanken, net zoals ons alfabet. Hiragana word gebruikt voor de uitgang van vervoegingen, functie woorden en inheems Japanse woorden. Of als men vergeet hoe het in kanji te schrijven.
Katakana dient voor leenwoorden, titels in magazines of kranten, planten- en dierennamen, klanknabootsingen,...
Kanji gebruikt men voornamelijk voor naamwoorden, de stam van werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden.
Er bestaat eigenlijk nog een vierde geschrift, rōmaji genaamd. Dit is de Japanse benaming voor het Latijnse of Romeinse alfabet. Eén van de meest gebruikte systemen om het Japans om te zetten naar ons alfabet is het Hepburn-systeem. In Japan word het rōmaji gebruikt voor plaatsbenamingen, borden,...
Hieronder vind je een volledig overzicht van het Japanse alfabet.
 |  |  |
Kanji zijn Chinese tekens die in Japan geïntroduceerd werden toen ze nog geen geschrift hadden. Deze tekens weergeven zowel betekenissen als klanken. De meeste kanji hebben verschillende klanken. Deze zijn in twee groepen onderverdeeld: on-yomi (Chinese lezing) en kun-yomi (Japanse lezing). On-yomi is afgeleid van de Chinese uitspraak. Sommige kanji hebben meer dan één on-yomi door de regionale verschillen in de Chinese uitspraak. Kun-yomi zijn de lezingen die Japanners aan kanji gaven om hun inheemse Japanse woorden te schrijven.
Hoeveel tekens er precies zijn is moeilijk te zeggen, er zouden meer dan 100,000 Chinese tekens zijn. Gelukkig worden er de dag van vandaag veel minder gebruikt. De officiële lijst, jōyō kanji genaamd, telt 2136 tekens en is voldoende voor het alledaagse leven. Hoger opgeleiden leren al snel 3000 tekens, dit aantal kan natuurlijk nog oplopen. De meest obscure kanji kom ik tegen bij dingen als filmtitels of muzieknummers.
Men kan deze tekens in vier groepen onderbrengen:
- Pictogram: gebaseerd op afbeeldingen.
- Eenvoudig ideogram: lijnen en punten om een abstract idee te
weergeven.
- Lettergreep ideogram: de combinatie van twee of meer tekens.
- Fonetisch-ideogram teken: samenstelling van een betekenis element
en een geluid element.
Als je Japans leert lezen merk je dat het een toch iets speciaal is. Ook al kan je een kanji niet uitspreken of ken je het woord niet, door de hoofdbetekenis te leren kan je wel afleiden waarover het gaat.
Heel vaak kom je woorden tegen die hetzelfde uitgesproken worden maar ze worden anders geschreven.
話す(hanasu) spreken, 放す(hanasu) los laten/vrij laten, 離す(hanasu) scheiden. Dit is maar een eenvoudig voorbeeld om aan te tonen dat de Japanse taal veel beperkter is in woordenschat.
暑い (atsui) heet, zoals op een hete zomerdag, 熱い (atsui) heet voor voorwerpen.
Dit maakt het niet altijd even makkelijk om het te schrijven maar het vertelt wel meer dan enkel een woord.
 |  |  |  |
Dit zijn mijn steekkaarten die ik voor alle kanji gemaakt heb om te oefenen.
Schrijfvolgorde
Zoals je misschien opgemerkt hebt zie je onderaan op mijn steekkaarten dat er meerdere strepen staan. Dit is de volgorde waarin een kanji geschreven word. Dit was vroeger belangrijk wanneer men nog met inkt en penseel schreef. Het gebeurde vaak dat de tekens moeilijk leesbaar waren en om dit probleem op te lossen heeft elke kanji zijn specifieke schrijfwijze. Doordat je met een penseel geschreven kanji het begin en einde van de streep kan zien, kon men achterhalen welk teken het was. Dit geld ook voor de andere twee geschriften, al is het daar minder belangrijk.
De dag van vandaag is het nog steeds belangrijk om te weten hoe een kanji geschreven word. Als je in een woordenboek een kanji wilt opzoeken doe je dit op basis van het aantal strepen van de elementen.
