Zoals
eerder vermeld in de Japanse grammatica, worden
werkwoorden niet vervoegd zoals in het Nederlands maar maakt men
gebruik van uitgangen. Om deze reden spreek ik van
werkwoorduitgangen.
De normale en eenvoudige vorm
Even
belangrijk
De
normale vorm is het bekendst onder de masu vorm omdat deze
werkwoorden eindigen in -masu. Dit is de beleefdste vorm van de twee
om te spreken en word altijd het eerst aangeleerd aan ons, hoewel
kinderen in Japan eerst de eenvoudige vorm leren. Met de eenvoudige
vorm kan je alles in het Japans zeggen, met de normale vorm niet.
Beiden vormen zijn dus belangrijk en later begrijp je waarom de
eenvoudige vorm eerst leren zijn voordelen heeft.
Gebruik van de normale en eenvoudige vorm
Wanneer
het hoofdwerkwoord in de eenvoudige vorm is dit minder beleefd,
zoals omgangstaal tussen vrienden en familie. Of als je met opzet
onbeleefd wilt zijn tegen iemand. Deze vorm is niet noodzakelijk
makkelijker, maar het is (iets) korter?
Drie groepen
Beide vormen bevatten drie werkwoordgroepen. Zo heb je de klinker werkwoorden, medeklinker werkwoorden en de onregelmatige werkwoorden. Voor elke groep pas je dezelfde regels toe, alleen gebruik je andere werkwoorduitgangen.
Drie groepen
Beide vormen bevatten drie werkwoordgroepen. Zo heb je de klinker werkwoorden, medeklinker werkwoorden en de onregelmatige werkwoorden. Voor elke groep pas je dezelfde regels toe, alleen gebruik je andere werkwoorduitgangen.
Klinker werkwoorden en medeklinker werkwoorden
Deze benaming is afgeleid van de basis van werkwoorden. Zoals het laat blijken eindigt de basis van klinker werkwoorden met een klinker en de basis van medeklinker werkwoorden met een medeklinker. Deze zijn heel makkelijk te herkennen. De woordenboekvorm van klinker werkwoorden eindigen, op een aantal uitzonderingen na, allemaal in -iru en -eru. De basis van deze werkwoorden vorm je door -ru weg te laten, vandaar worden ze ook -ru werkwoorden genoemd. De medeklinker werkwoorden zijn dus alle andere werkwoorden buiten de twee onregelmatige werkwoorden. De basis vorm je door de -u weg te laten en ze eindigen dus in een medeklinker.
Onregelmatige werkwoorden
Er bestaan slecht twee onregelmatige werkwoorden: suru (doen) en kuru (komen). Deze moet je apart leren omdat de regels hier niet van toepassing zijn.
Suru werkwoorden
Dit is één van de onregelmatige werkwoorden die gebruikt word om van naamwoorden een werkwoord te maken.
bv.: een telefoon + suru word telefoneren
Overgankelijk werkwoord en onovergankelijk werkwoord
Dit is basis Nederlandse taal maar mocht je u afvragen wat dit is zal ik het even kort uitleggen.
Een overgankelijk werkwoord is een werkwoord dat een lijdend voorwerp bij zich kan of moet hebben. Een onovergankelijk werkwoord heeft juist geen lijdend voorwerp bij zich.
In het Japans hebben deze gewoonlijk een verschillende, maar wel gelijkaardige vorm.
bv.: het werkwoord “beginnen”, VT = hajimeru en VI hajimaru. Dit lijkt sterk op elkaar maar het eerste is een klinker werkwoord en het tweede een medeklinker werkwoord waardoor je verschillende regels moet toepassen.
Samengevat
- Er bestaan twee werkwoordsvormen: de normale en eenvoudige vorm.
- In Japan kent men enkel de tegenwoordige en verleden tijd.
- Drie werkwoordgroepen: -ru, -u en de twee onregelmatige werkwoorden.
- Er word soms ook naar -u werkwoorden verwezen met godan en -ru werkwoorden met ichidan.
- De basis van een werkwoord vorm je door de -ru of -u weg te laten.
- De basis van een werkwoord is niet altijd gelijk aan de stam. Deze vorm je door -masu weg te laten bij de masu vorm. Op zich maakt de benaming niet zoveel uit aangezien de regels duidelijk zijn bij werkwoorden. Zolang een persoon dezelfde benaming en regels toepast vormt dit geen probleem. Later zal je zelf opmerken wat ik hiermee bedoel.
- De woordenboekvorm is gelijk aan de tegenwoordige tijd in de eenvoudige vorm.
Tot zover een bondig overzicht over de basis van werkwoorden waar we op verder kunnen bouwen.
